Een fantastisch begin!

Jambo! - oftewel hallo in Swahili

Ik ben er! Het afscheid nemen van Renske, Mijntje en Robert viel niet mee, maar vol goede moed stapte ik het vliegtuig in.

Na een vliegreis van bijna 8 uur kwamen we aan op Kilimanjaro International Airport. Hier werden we opgehaald door onze gids, Hamidou, die ons naar het eerste hotel in Arusha bracht. Hier hebben we heerlijk geslapen en konden we 's ochtends nog even bijkomen van de reis. 's Middags reden we naar de eerste 'lodge', een reis van bijna 3 uur. Onderweg keken we onze ogen uit. Eerst in de stad en later de vele dorpjes, hutjes, koeien, geiten, en alle mensen die overal liepen. Eenmaal aangekomen konden we een heerlijke duik in het zwembad nemen en genieten van het uitzicht op Lake Manyara. Na een lekker diner gingen we vroeg slapen, want we vertrokken de ochtend erna om half 8 voor onze eerste 'game drive'. Deze vond plaats in het nationaal park rondom Lake Manyara. Het dak van onze jeep ging open en we reden het hele park door op zoek naar de wilde dieren. We zagen zebra's, ooievaars, pelikanen, giraffen, buffels, olifanten, apen, en ga zo nog maar even door. Wat een fantastische ervaring om deze dieren in het wild te kunnen zien!

's Middag stond er een lange reis op het programma, op naar Serengeti. Het eerste uur was de weg nog verhard, maar de 3/4 uur erna waren hobbelig en stoffig. Dit was echter wel de doorgaande weg, want we kwamen constant andere jeeps, vrachtwagens en bussen tegen. De gemiddelde snelheid was 60-80 km/u als het kon, dus we werden goed door elkaar geschud. Eenmaal in het Serengeti park aangekomen hadden we wel geluk. Andere jeeps hadden een luipaard gespot, waardoor we snel naar die plek racete om hem te bekijken. Uiteindelijk was het al 6 uur geweest en moesten we nog haasten om voor het donker (het is hier om 7 uur/half 8 al donker) bij het tentenkamp aan te komen, waar we de komende twee nachten zouden slapen. Het tentenkamp stond letterlijk midden in het nationaal park en bestond uit 10-15 tenten, met een restaurant-tent in het midden. Helemaal afgesloten van de buitenwereld brachten we zo 2 dagen in het Serengeti park door. De tweede dag hebben we de hele dag rondgereden in het park en weer een heleboel dieren gezien. De big 5 was natuurlijk ons doel en al snel hadden we er 4 van de 5 gezien. We wisten dat de neushoorn de grootste uitdaging zou worden, omdat er daar nog maar ongeveer 35 van in het Serengeti park leven. We wilden bijna teruggaan naar het kamp, toen Hamidou via de portofoon doorkreeg dat een andere jeep de neushoorn had gezien. Als een gek reden we naar dezelfde plek - geen idee hoe Hamidou daar de weg weet trouwens - waar zich al zo'n 10 jeeps hadden verzameld. Helemaal in de verte konden we de neushoorn zien en zo hadden we ons doel voor deze reis bereikt!

Na twee nachten in het tentenkamp ging de reis weer terug naar de bewoonde wereld. Gelukkig hadden we nu de hele dag om dezelfde lange, hobbelige weg af te leggen. Onderweg zijn we gestopt bij een Masai dorpje, waar je als toerist in het dorp kon kijken. Deze mensen leven echt nog heel primitief, in hutjes van hout, stro en klei. Ze wisten echter wel slim met het toerisme om te gaan en vroegen ook behoorlijk wat entreegeld. Ook was er een markt met zelfgemaakt spulletjes en lieten de kinderen zien wat ze geleerd hadden op school. Het geld werd gebruikt om drinkwater te kopen. Dit werd rondgebracht door grote vrachtwagens en opgeslagen in vaten rondom het dorpje. Het was bijzonder om te zien hoe deze mensen leven en nog vasthouden aan de tradities die bij de stam horen. 

Aan het eind van de middag kwamen we aan bij de meest luxe lodge van onze reis. Ook hier lag weer een verkoelend zwembad op ons te wachten en konden we 's avonds genieten van heerlijk eten. We lagen weer vroeg in bed, omdat we de dag erna om 7 uur vertrokken richting de Ngorongoro krater. Deze krater is de grootste ingestorte vulkaankegel ter wereld (260 vierkante kilometer) en staat op de UNESCO-lijst als werelderfgoed. In dit gebied leven permanent 25.000 dieren omdat er voldoende water ter beschikking is. Het bijzondere wat we hier zagen, waren een buffel en een gnoe die waarschijnlijk door leeuwen waren gevangen. De hyena's en gieren genoten zichtbaar van dit feestmaal. Het enige wat overbleef waren de ribben en het hoofd, de rest werd gewoon helemaal opgegeten! Ook in dit gebied leven nog zo'n 35 neushoorns, maar helaas lieten deze zich niet zien. Terug in de lodge kregen we nog een rondleiding door de koffieplantage die er omheen lag. De gids kon ons ook veel vertellen over zijn stam (Iraqw) en hun cultuur.

Onze laatste safari-dag vond plaats in het Tarangire nationaal park. In dit park zagen we vooral heel veel olifanten. Het was opnieuw erg mooi om de dieren in hun natuurlijke omgeving te zien. Na een aantal uren game drive zijn we doorgereden naar onze laatste lodge. Ook hier was alles weer super geregeld en werden we weer verwend.

Gisteren zijn we aangekomen bij de TPC club, de plek waar ik de komende 10 weken zal verblijven. Papa en mama kwamen hier ook 1 nachtje slapen, zodat ze zagen waar ik terecht zou komen. Ik ben hier gelukkig niet alleen. Simone studeert verpleegkunde en zal de komende tijd ook haar minor hier volgen. Zij is echter al een week eerder gestart en kon ons dan ook wat meer vertellen over hoe het er hier aan toe gaat. 

Over mijn verblijfplaats hoef ik echt niet te klagen. Er is een algemeen gebouw met een restaurant/bar waar we de hele dag heerlijk kunnen zitten. Hier krijgen we 's ochtends ontbijt en kunnen we 's  avonds heel goedkoop eten. We slapen in een studentencomplex waar wij allebei onze eigen kamer hebben. De douches en wc's moeten we delen, maar er zijn bijna geen andere mensen. De bedden worden elke dag opgemaakt en de was wordt voor ons gedaan, dus ik denk dat ik het hier wel 10 weken ga volhouden!

Vanmiddag zijn papa en mama vertrokken naar hun laatste hotel, om morgenvroeg weer terug te vliegen naar Nederland. Ook dit laatste afscheid was weer even lastig, zeker omdat ik het nu dan echt zelf moet gaan doen. Gelukkig heb ik alleen nog maar goede verhalen van Simone gehoord dus ik heb heel veel zin om maandag ook echt aan de slag te gaan.

Ik heb mijn best gedaan om zo kort mogelijk te vertellen, ik hoop dat dat een beetje is gelukt. Ik heb een aantal foto's toegevoegd, zodat jullie een beetje een indruk krijgen van wat we allemaal hebben gezien. 

Tot snel!

Liefs Janne