Op naar huis!

Jambo!

Daar zit ik dan op Kilimanjaro airport, klaar om over een half uur aan mijn reis naar huis te beginnen. Voordat ik dat doe wil ik jullie nog een laatste keer vertellen over mijn week in Tanzania.

Afgelopen zondag is Suus gearriveerd in Tanzania. Maandag hebben we eerst een hele tijd met haar gesproken over de dingen die we de afgelopen weken hebben gedaan. Natuurlijk had ik al veel contact met haar gehad via de mail, maar in het echt praat toch iets makkelijker. Ze was heel blij met alles dat ik voor de Mamabus heb gedaan. Ze is zelf twee weken hier en probeert zoveel mogelijk te doen in deze korte tijd. Ik heb haar verteld dat het grootste probleem naar mijn idee nog steeds in de communicatie zit. De vrouwen in de dorpen weten niet wanneer de Mamabus komt, waardoor we vaak (bijna) voor niks rijden. Ze heeft dit meteen opgepakt en is hiermee aan de slag gegaan. Ik heb ondertussen nog wat dingetjes afgerond, zoals het jaarverslag.

Door de vele regen van vorige week kon Mamabus deze week helaas niet rijden. De dorpen waar we naartoe zouden gaan zijn onbereikbaar. Een van de dorpen ligt aan de andere kant van de rivier waar we dus normaal gesproken doorheen moeten rijden om daar te komen. Na de regenval staat het water te hoog om er doorheen te rijden. Als het nu droog blijft kan Mamabus er over twee weken hopelijk wel weer heen, maar in de grote regenperiode (maart-mei) is dit dorp dus een aantal maanden onbereikbaar. Dit is niet alleen vervelend voor de Mamabus, maar het dorp is letterlijk compleet afgesloten van de buitenwereld. Er kan niemand naartoe, maar er kan ook niemand vanuit het dorp naar de ‘bewoonde wereld’. Dit kunnen we ons als Nederlanders toch absoluut niet voorstellen. Maar dit betekende voor mij dus geen laatste keer Mamabus meer helaas.

We hebben nog wel geholpen met het uitleggen van de Mamabus aan een aantal bezoekers. Zij kwamen vanuit Nederland om het werk van FTK te bekijken, waaronder dus de Mamabus. Ze stelden veel vragen en waren erg geïnteresseerd.

De rest van de week heb ik vooral op het kantoor doorgebracht en ben begonnen met het schrijven van het verslag dat ik binnenkort moet inleveren over mijn tijd hier.

Tot slot nog even iets wat ik vorige week helemaal vergeten ben. Ik heb namelijk vorige week woensdag een bevalling mogen zien! Ik had met de manager van het ziekenhuis afgesproken dat de verloskundige me zou bellen als er een bevalling was. En die woensdag belde ze me dus op, of ik wilde komen. Toen ik aankwam had de vrouw al 8 cm ontsluiting en het zou haar 5e kind worden, dus ik wist dat dat niet meer lang zou duren. En inderdaad, binnen een half uur nadat ik was gearriveerd, was het kind geboren. De bevalling op zich was niet heel anders dan in Nederland, maar vooral het gedeelde erna was erg bijzonder. Het kind werd namelijk meteen bij moeder weggehaald en gewogen. Daarna werd het ingepakt en een doek en lieten ze het gewoon op een aankleedkussen liggen. Ondertussen was de placenta ook geboren en ging de verloskundige verder met het schoonmaken van moeder. Er waren geen hechtingen nodig en binnen 10 minuten na de geboorte van het kind, stond de moeder al naast haar bed om terug te gaan naar de andere kamer. Ik stond met open mond te kijken, hoe ze doodleuk terug wandelde zonder haar kind maar even aan te kijken. Gelukkig bracht de verpleegkundige het kind later naar de moeder en begon zij met het geven van borstvoeding. Wat een bijzondere ervaring en super dat ik dit nog mee mocht maken in mijn laatste weken.

En nu is het dan zo ver, ik ga naar huis. Een heel raar idee, ik heb nog steeds het idee dat ik morgen gewoon wakker wordt in mijn bed op TPC club. Natuurlijk heb ik eerst nog afscheid genomen van Simone, die nog een week langer zal blijven. Toch bijzonder hoe iemand in 10 weken kan veranderen van iemand die je niet kent, naar iemand met wie je een van de meest bijzondere periodes in je leven hebt meegemaakt.

Lieve Simone, bedankt voor alles en geniet nog van je laatste week daar!

Dit zal niet mijn laatste reisverhaal zijn. Ik zal jullie volgende week laten weten hoe het was om weer thuis te komen en iedereen weer te zien. Ik heb de laatste weken geen tijd gehad om nog foto's te plaatsen, maar jullie zijn allemaal welkom om ze thuis te komen bekijken!

Nou we gaan zometeen boarden, dus ik zal mijn laptop maar eens snel opruimen.

Tot morgen!

Liefs, Janne